| times they are a changing + giveaway |

Veranderende tijden, Bob Dylan zong er lang geleden al eens over, en deze titel hangt ook bij mij al een tijdje in het hoofd terwijl ik (met een ontsteking in de rug) al liggend eindelijk nog eens een blogpost neerschrijf - een mens moet blijkbaar eerst bijna letterlijk geveld worden om daar nog eens tijd voor te vinden, goed bezig.

Het waren de afgelopen weken en maanden 'times' van verandering, véél verandering. Van drastische - maar oh zo juiste - beslissingen. Tijden van veel nadenken, van veel chaos in het hoofd en van geen tijd om orde in diezelfde chaos te krijgen. Een van de gevolgen daarvan was het feit dat ik niet het beste lief, de beste moeder, de beste vriendin, de beste … ben geweest de afgelopen tijd. Niet zo fijn om vast te stellen, maar wel een serieuze 'djoef' die me deed beseffen dat het hoog tijd was om zwaar in de actie te gaan.

Aangezien ik mijn werk al een tijd ervoer als iets dat me tegenhield om te gaan waar ik écht voor wil gaan, speelde ik al langer met de gedachte om als eerste stap daar alvast iets aan te doen. En zo gebeurde: ik nam ontslag op mijn werk. Recente interne veranderingen waar ik me moeilijk in kon vinden hebben mij ironisch genoeg 'geholpen' om de knoop ineens door te hakken. Donderslagen bij heldere hemels en van die dingen, maar een actie door velen als 'moedig' bestempeld. Ah ja, 'want je hebt nog geen ander werk' … Nee. Dat klopt. Ikzelf beschouw het niet zozeer als moedig, dan wel als noodzakelijk ofzo, en vooral als verlossend. Dat vooral. Volgende wijze woorden die ik op Pinterest vond heb ik dan ook méérmaals opnieuw gelezen de afgelopen weken:

Alsof het voorbestemd is hebben er zich sindsdien al heel wat mogelijkheden aangediend waar op korte termijn serieus over nagedacht moet worden om te zien hoe we die mogelijkheden in de praktijk kunnen omzetten. Mogelijkheden die helemaal in lijn liggen met mijn eigen toekomstplannen.
Ok, ik weet het, het is allemaal wat vaag, maar hé, chaos in het hoofd, remember?
Heel spannend allemaal, en zeer zeker to be continued.

Temidden van dit alles werd er wel nog wat genaaid hier en daar, met als hoofdreden: Schoten stikt in't GROOT, waar er nu zondag 27 april ook een kraam van |billiepop| staat (als de rug het tegen dan toelaat weliswaar).
Bij deze dus een oproep om zeker eens langs te komen! Enkele van mijn favoriete stoffenwinkels brengen hun schatten mee, er kunnen workshops gevolgd worden, de innerlijke mens kan er gevoed worden en een heleboel creatievelingen verkopen er hun zelfgemaakte spullen. Zeg nu zelf …

Hier alvast een kleine preview van wat er o.a. verkocht zal worden bij |billiepop|.

Ja, we kunnen nog niet alles prijsgeven natuurlijk, wie meer wil zien moet gewoon eens tot in Schoten komen zondag.

Over 'prijs' en 'geven' gesproken: ik had een giveaway beloofd bij 100 volgers.
En wat blijkt, die kaap hebben we al wel even overschreden. Met een licht schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat ik dit niet meteen doorhad. Maar dat maken we natuurlijk ruimschoots goed, ah ja, zo zijn we dan ook weer wel. Ik had ook een zelfgemaakt 'iets' beloofd voor deze giveaway, daarom wil ik het als volgt aanpakken: laat onder deze post een bericht achter (uiteraard ben je volger van de blog) waarin je kiest voor een van de volgende mogelijkheden:

1/ jongen - blauw - t-shirt - broek
2/ jongen - retro - t-shirt - broek
3/ jongen - verrassing - salopet
4/ meisje - roze - t-shirt - broek
5/ meisje - retro - t-shirt - broek
6/ meisje - retro - jurk
7/ ik heb geen boodschap aan kinderkleding, doe mij maar een sjakosj

en ik had ook graag geweten waarom je voor welk nummer kiest. Wat de giveaway dan juist is, hangt af van je antwoord en van mijn invulling ervan. 'Vertrouwen' is het sleutelwoord, ha.

Meedoen kan tot en met woensdag 30 april, op 1 mei wordt de winnaar getrokken.


Good luck!
| billiepop |

| MiM |

We deden van van alles de laatste maanden. 

En dat nam (en neemt nog steeds) heel veel tijd en zo mogelijk nog meer energie in beslag.

‘Van alles’ als in: verhuizen! En zoals ik – verhuiskampioen die ik ben, maar nu heb ik me voorgenomen om de frequentie toch iets te minderen – wel kon schatten, komt verhuizen nooit alleen. Ah nee. Verhuizen betekent onder andere ook: inpakken. Een heel huis in dozen steken. Iets waar twee weken vóór D-day nog niet aan begonnen was. Opnieuw: ah nee. Want er moest dan ook een nieuw huis geschilderd worden. Van boven tot onder en terug tot boven.

(Kleine zijsprong: ik wéét dat ik niet té hard mag klagen en beide handjes mag kussen dat het ‘maar’ schilderen was. Hierboven had evengoed kunnen staan ‘Er moest dan ook een nieuw huis verbouwd worden’. Dat verbouwen had de vorige eigenaar dan al netjes gedaan om de stulp tiptop in orde te kunnen verkopen. Aan ons, in dit geval. Kleine zijsprong op de zijsprong: respect, chapeau, chique, dikke duim en alle andere uitdrukkingen van deze aard, aan zij die een huis verbouwen. Écht waar: RESPECT! De maniak en controlefreak die in mij huizen zouden dat niet overleven. Mijn angstaanjagende verhouding met materiële chaos en rommel maken dat ik me zelfs moest inhouden om tijdens het inpakken niet tussentijds even op te ruimen. Moe word ik daar soms van, van die freak in mij. Diezelfde freak in mij heeft zich dan wel vol-le-dig kunnen uitleven in het zorgvuldig labelen van de dozen, iets waar ik dan weer helemaal blij van word, sorry daarvoor.)

En er moest ook gewoon gewerkt worden. Ah ja. Want verhuizen kost centen.

Nu een kleine maand geleden stonden we, samen met een bende trouwe verhuisvrienden (bedankt vriendjes, ook aan jullie beloof ik plechtig dat we binnen drie jaar niet opnieuw met z’n allen aan de ladderlift staan, of toch niet bij ons althans!) ons hele hebben en houden in een vrachtwagen te steken om het enkele luttele uurtjes later opnieuw uit diezelfde vrachtwagen te halen (logisch, want dat is nu net wat het conceptje ‘verhuizen’ inhoudt natuurlijk). En toen alles binnen stond en we samen met dezelfde vrienden aan de pizza en het bier zaten, sprak billiepapa de voor mij bijna historische woorden ‘Aaah. Het is gelukt! Het is achter de rug!’. ‘Ja,’ zei ik, ‘het is achter de rug.’

Mijn woorden waren nog niet koud, of de Maniak in Mij (laat ik haar MiM noemen) kwam al tussenbeide: ‘Achter de rug?!? Achter de rúg?!? Het begint begot pas! Kijk naar al die dozen hier! Die moeten hier zo.snel.mogelijk. weg! Hop, hop!’ – zucht. Ik herhaal: moe word ik daar soms van.

Enfin, het waren hoogdagen voor MiM de afgelopen vier weken. 

Nu, hoe hard ik soms ook vecht tegen MiM, ik moet toegeven dat ik MiM soms ook oneindig dankbaar ben. Zoals nu bijvoorbeeld. Vier weken na de verhuis is alles uitgepakt en hebben de meeste spullen hun plekje in de nieuwe stulp gekregen.

Ok, er moet ook nog heel wat gebeuren, maar ik ben op het punt gekomen dat de Kleine Genieter in mij MiM het zwijgen kan opleggen. 

Ik loop hier rond en geniet van zoveel kleine dingen: van de berging die ruikt zoals een berging hoort te ruiken: naar frisgewassen wasgoed. Van billiepop die als een volwaardig wielrenner op haar fietsje door de woonkamer sjeest, en op haar eigen manier alle hoeken van het 'nieuw uisj' ontdekt. 

Van het licht dat zelfs op (de talrijke) grijze dagen naar binnen valt. Van de vogels die 's ochtends extreem hard fluiten (ik was vergeten hoe dat klonk na tien jaar midden in de stad gewoond te hebben) in de tuin.

Genieten dus ... 

Maar anyways, ik wijk weer af ... Heel dit relaas eigenlijk om te verklaren waarom er geen tijd was om te naaien en nog minder om te bloggen. (Zo weinig tijd eigenlijk dat ik het zelfs volledig heb gemist dat het aantal volgers de 100 gepasseerd is! *shame on me* En ik had nog wel een give-away van een eigen creatie beloofd bij 100, oeps. Dit moet ik in de volgende post dus uitgebreid goedmaken, dat spreekt voor zich. In't oog houden die handel, met andere woorden!)

Maar ook daar kwam afgelopen weekend verandering in. Terwijl billiepapa ergens in Oostenrijk op de latten stond en billiepop een verbazend uitgebreide middagdut deed naaide ik de eerste stukken op Schotense bodem. Ik zei 'naaide', maar moet eigenlijk zeggen 'Ik lockte m'n eerste stukken'. En oho, na die ervaring begrijp ik pas ten volle wat er bedoeld wordt als er gezegd wordt 'ik lockte snel iets in elkaar'. Maar man toch: za-lig! Waarom heb ik mijn Nieuwe Beste Vriendin niet eerder leren kennen? Een ware openbaring, ik zweer het. 

Op twee middagdutten tijd werden in elkaar gestoken, volledig met de overlock:

4 kussenovertrekken

een truitje voor mijzelve

een truitje voor billiepop in dezelfde stof, een bijpassende Jacob en nog een Jacob als cadeautje voor jarige Joels. (De twee laatsten uiteraard niet met de overlock.)

Bovendien pimpte ik nog een brievenbus zodat mijnheer facteur ook bij ons iets kwijt kan, maar misschien kan ik hem best eerst een zonnebril cadeau doen.

Besluit: ik denk dat bovenstaande creaties het startschot zijn geweest voor een nieuw naaitijdperk in een nieuw huis, en dankzij MiM voel ik me er zowaar bijna klaar voor ook. 

En als u, na de kennismaking met MiM, nog niet bent gaan lopen zeg ik graag:

tot naais!

| billiepop |

| december |

December, het was een bewogen maand. Een drukke maand ook. En dan is 'druk' nog een redelijk understatement.

De maand waarin de feestdagen de hoofdrol zouden 'moeten' spelen had nog enkele belangrijke nevenpersonages voor ons in petto, waardoor Kerst & nieuw bijna onzichtbare figurantjes werden. 

Een maand van vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, of hoe ging dat gezegde nu weer? Soit, ... 

Kort: we kregen de sleutel van ons nieuwe huis, en man, daar werd al serieus wat afgeplakt, geschilderd, behangen en zo nog vanalles. Billiepapa, billiebompa en billie-opa spendeerden al menig uur en dag in de nieuwe crib. (Bij deze wil ik ook even gezegd hebben dat ik een gewéldige vent, een gewéldige familie én geweldige schoonfamilie heb, echt waar, merci mannekes, MERCI!) 

En billiemama? Die had zo goed als geen verlofdagen meer op het werk, en moest bovendien sinds begin december terug fulltime werken omdat de 4/5de afgelopen is. Great timing, euheu. Billiemama heeft haar handjes dus niet al te vuil kunnen maken in het nieuwe huis. Nu vind ik dat dus echt jammer, want ik doe dat graag. En zeker als het voor de eigen nieuwe stek is. Bon, ik heb wel enkele deuren gelakt, wat opgeruimd (als in: lege verfpotten bij elkaar gesprokkeld, afplaktape tot bolletjes gerold en nog van die zogezegd 'nuttige' dingen), billiepop geëntertained, een kerstdiner bij elkaar gekookt, last-minute aan dingen gedacht en die dingen in elkaar gebokst, geprobeerd niets te vergeten en daarom lijstjes gemaakt - véél lijstjes. En gewerkt. Op het werk. 

Er wordt met andere woorden naarstig uitgekeken naar een nieuw jaar. Een nieuw jaar met nieuwe verlofdagen, met een nieuw huis, echt een nieuw begin.

Om het oude jaar af te sluiten enkele (Instagram)foto's met een overzicht van december 2013:

Er werden sleutels gegeven en gekregen. 

Er werd - bij gebrek aan een kerstboom - toch een poging gedaan om wat kerststemming in het oude huis te brengen.

Er werd - met veel gevloek naar't schijnt - behangen in de nieuwe kamer van billiepop.

Er werd in het oude huis een ongewenste gast gevangen - bedankt Jo'ke!

Er werd a splash of colour in de vorm van tegeltjes in de nieuwe keuken gebracht.

Er werden nog andere nieuwe huizen gebouwd. Hier moest niet geschilderd of behangen worden.

En er werden doktersbrillen gepast. 

Er werd welgeteld 1 deur oranje geschilderd. 

Er werd last-minute vastgesteld dat er geen inpakpapier meer was en dus een alternatief verzonnen. 

Stempel eens op kerstochtend. 

Er werd een kerstboom uit pizzadeeg gemaakt.

Er werden nieuwjaarsbrieven geknutseld - ook last-minute, jawel. 

Er werd nog meer behangen, deze keer in de nieuwe woonkamer.

En er werd een halve dag gewerkt op 31 december. Door weinig wensen als ik de parking zo bekijk.

Wat er in december niet gedaan werd (behalve het broodmandje en het tafelkleed, een uur voor we op een van de vier kerstfeesten moesten zijn - heel even: 4 kerstfeesten op 5 dagen. Halleluja. Moet er nog kalkoen zijn?!), was naaien en bloggen. Maar ook dat kan dan alleen maar beter worden vanaf nu, ha.

Het oude jaar, ik ben er klaar mee. En dat nieuwe begin en het nieuwe jaar, daar ben ik klaar voor - mentaal dan toch. Het feit dat ik nog welgeteld 2 weken de tijd heb om voor en na het werk een heel huis in te pakken negeer ik bij deze even. 

Vanavond wordt er alleszins uitgebreid geklonken op een spetterend 2014 en op een houten kop om het nieuwe jaar mee te beginnen. Maak er - op welke manier je dat doet, maakt echt niet uit - een schitterende avond van, en dan rest mij enkel nog om jullie een fantastisch nieuw jaar te wensen.

Schol!

| billiepop |

| uitslag giveaway |

Eerst en vooral dikke merci voor de talrijke reacties, ik wou dat ik ieder van jullie een cadeautje kon sturen. Jammer genoeg laat mijn portemonnee dit niet toe, maar u kent ongetwijfeld de uitspraak over 'deelnemen' en 'winnen' en welk van de twee belangrijker is. Ik hoop dat het een troost mag zijn …
En blijf vooral volgen - hopelijk met plezier - want bij 100 volgers staat er opnieuw een giveaway op het blogprogramma, en voor die volgende hoeft u zelf niet creatief te zijn, maar krijgt u een afgewerkt maaksel van mij.

Bovendien zit | billiepop | nu ook op facebook, en ook daar wordt er bij 100 vind-ik-leuks van geef-eens-weg gedaan. We zitten tenslotte aan het begin van de kerstperiode en Kerst betekent, naast vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, toch ook cadeautjes uitdelen. Kortom: er komen nog kansen om iets te winnen, ha. Pas op: naast geschenken worden op facebook ook tips uitgedeeld. Gratis en voor niks. Voor sommigen onder jullie misschien oud nieuws, voor anderen misschien handig. Hoop ik.

Aangezien ik nooit echt les heb gevolgd wordt er regelmatig al eens gevloekt, getornd, opnieuw gedaan enz. enz. En zo nu en dan komt er dan al eens een handige oplossing uit de bus, al dan niet per ongeluk. Die handige oplossingen deel ik graag met jullie, want wie weet heb jij ook nooit les gevolgd en ben je er iets mee. Maar zoals gezegd, deze tips zijn uit eigen ervaring ontsproten en komen 99% zeker ook niet overeen met de regels van de naaikunst, dus vul of vecht ze gerust aan, geneer u niet, ik kan daar tegen.

Maar genoeg gezeverd, over naar de orde van de dag nu: de winnaar van de giveaway.
De onschuldige hand … die was ziek. Serieus ziek, ocharme. (Mijn moederhart is menig keer gebroken de afgelopen dagen, auwtsch.)
Na een stevige dut en uuuren verwennerij in de armen van ondergetekende had billiepop even een helder en goed moment. Dus ik dacht - onder het motto 'leid het arm dutske eens af met iets anders dan een boek of Uki' - dat ze het wel eens fijn kon vinden om met haar handjes in een mandje met papiertjes te graaien. En vond ze het effectief een welgekomen afleiding? Kijkt u maar even mee:

Inderdaad: over naar plan B.

En plan B moest ik ter plaatse verzinnen: ik plukte lukraak een papiertje uit de zetel. Zo simpel kan het dus zijn. 

En de winnaar - die door heel dit epistel al lang genoeg heeft moeten wachten - is:

Proficiat, Jozefien! 

Stuur je je adres naar billiepop.post@gmail.com en dan krijg je het pakketje weldra in de bus!

| billiepop |

| nog ééntje |

om't af te leren.

Veel woorden ga ik er niet meer aan vuil maken, want het was al wel duidelijk denk ik. 

Voor zij die het nog niet weten zal ik het nog een laatste keer herhalen: ik ben dus he-le-maal fan van Jacob en van Louisa. Daarom een - for now - laatste post over mijn twee favorieten van dit moment. 

Bij Julija's shop vond ik enkele weken geleden deze geweldige old school stof: bruine velours met van die dikke 'strepen'. Ik zat in de teletijdmachine, straight back to the seventies. Na het succes van de Jacob in jeans zag ik in deze stof meteen Jacob #2. En mijn zwak voor de combinatie bruin-geel in het achterhoofd houdend gebruikte ik mijn laatste restje gele flockpaspel om de zakjes mee af te werken. Match made in heaven. 

Tijdens het maken van de eerste Louisa-jurk bleef deze stof in mijn hoofd hangen, en bedacht ik mij dat het misschien wel een idee was om het principe van de voorbeeldjurk om te draaien, en dus voor een effen stof voor de jurk te gaan en een motief voor de rugdelen. 

(Kleine nota: ik ben wel degelijk fan van de Louisa-versie met de rugdelen, het geeft het kleedje net dat ietsje meer vind ik, maar ik zag bij de andere Louisa-testers deze versie precies niet verschijnen … raar.)

Bibi rende dus naar Julija's shop voor nog een meter bruin velours, haalde haar mooiste bloemenstofje uit haar kast en zo werd Louisa #2 geboren. Omdat ik toch nog een stipje meer kleur in het kleed wou steken als je het langs voren ziet, liet ik de voering (ook in de bloemenstof) een beetje komen piepen en stikte ik de voering vast aan het kleed. Nog 2 manchetten bijgetekend, en dat geeft dan dit:

Ik ging weer lichtjes uit mijn dak, maar toen kwam de aap uit de (van schoon bloemenmanchetten voorziene) mouw: de pasbeurt met billiepop. Blijkt de stof écht véél te zwaar te zijn voor dit kleed. Zwaar als in: billiepop transformeerde instant in een soort van koningskind dat noodgedwongen handje-wuif moet gaan doen op het balkon van het paleis. Nee, dit was niet.oké. Vanwege de grootte van de zak op de voorkant van het kleed bestaat de voorkant grotendeels uit 2 lagen velours, wat het kleed echt te 'plechtig' maakt en waardoor het niet het gewenste effect had. Er was gewoon té veel velours.

Note to self en tip voor u: gebruik geen te zware stoffen voor dit kleed om het geweldige Louisa-patroon optimaal tot zijn recht te laten komen. 

Zo, dit onthouden we dus voor de volgende versie - waar ik dus voorlopig nog niet over zal bloggen.

| billiepop |

| 60-volgers-giveaway |

Hop: we zaten dan ineens aan 60 volgers bij Bloglovin en Google samen. Hoe schoon toch!

Zo'n rond getal, ik heb dat graag. Dat, en het feit dat ik het zelf zo fijn vind om aan de giveaways (jaja, we hadden eens opgezocht wat de juiste spelling van giveaway eigenlijk is - een kleine afwijking van de 'taalkundige' in mij, dus bij deze weten ik én jullie dat voor eens en voor altijd) van anderen deel te nemen, deed ik eindelijk zelf ook eens van geef-eens-iets-weg.

Ik moet wel toegeven dat ik iets creatiever had kunnen zijn in het bedenken van mijn weggevers, maar het overviel me een beetje en ik vond gewoon dat ik dit nù moest doen, dus voilà.

De stempels en andere frutsels die sinds een tijdje in de Hema liggen halen het kind in mij volledig terug naar boven. Het voelt een beetje zoals vroeger, toen ik als kind het liefst van al in de krantenwinkel bij ons om de hoek vertoefde, omdat ze daar zoveel gommekes met een geurtje, pennendoosjes met een motiefke, notitieblokjes in een schoon vormke en nog zo. veel. meer. hadden. Uuuren kon ik daar rondlopen in dat piepklein winkeltje, om dan uiteindelijk zonder iets buiten te gaan omdat er té veel moois was en ik niet kon kiezen. Memories.
Om maar te zeggen: dat gevoel heb ik dus ook vaak in de Hema. Met dat verschil dat ik zelden de Hema zal buitenstappen zonder iets te kopen. We hebben bijgeleerd in de loop der jaren, ja.

Ik laat de creativiteit dus aan u over: laat u volledig gaan in de washi tape, stempels, stickers en stof.
Felroze - om niet te zeggen fluo - en felblauw gestreepte washi tape, felgekleurde en goudkleurige stickers (idee: nonkel Staf krijgt dit jaar met Kerst een gouden sticker op zijn gilet als hij erin slaagt geen flauwe moppen te vertellen, idem voor tante José als die haar gebit kan binnenhouden bij het eten van de kalkoen), twee stempels met een min of meer geometrisch motiefje, alles van de Hema, en dan nog een metertje stof van Petit Pan. Daar kan een mens al eens iets mee verzinnen, toch?

(De twee kringloopschatten in de vorm van een eend en een beer blijven wel hier, billiepop zou het me nooit vergeven, snorry.)

Wat staat u te doen om kans te maken op dit kleine pretpakket?
Eerst en vooral volger zijn of worden van | billiepop |. Laat hieronder een reactie achter en vertel me of jij ook zo'n winkel hebt waar je écht nooit met lege handen naar buiten gaat (Ikea telt niet mee, het spijt me, want ik moet de eerste mens nog tegenkomen die al eens zonder iets gekocht te hebben van onze Zweedse Vriend terugkwam). Zij die een blog of een pagina op Facebook hebben en daar verwijzen naar deze giveaway gaan twee keer in het namenpotje. Dit alles voor woensdag 11 december, want dan wordt de winnaar getrokken door de onschuldige hand - of als die geen zin heeft door een iets minder onschuldige.

En ondertussen heb ik mijn stempelset al uitgepakt en getest (getest als in: op een kledingstuk dat te klein is en enkel geschikt was om uw kind mee naar de kribbe te laten gaan en dus vol te smodderen maar waar ge het in't weekend nooit zou durven insteken wegens 'mottig', zoals daar bijvoorbeeld zijn: lila jeansbroeken). In navolging van vele voorgangers bestempelde ik in de zomer al meerdere leggings met een leuk motiefje om zo in een wip een gepimpt exemplaar te bekomen. Het toeval wil dat deze stempelset zich daar ook meer dan uitstekend toe leent, kijk maar:

Menig winterlegging zal dus volgen de komende weken.

En loop dan nu al maar naar de Banier of de Ava om u daar een potje textielverf en een sponsje aan te schaffen zodat je meteen kan beginnen als je de giveaway wint!

Toi toi toi.

| billiepop |

| louisa |

Louisa en billiepop, het zouden beste vriendinnen kunnen zijn.

Na de Jacob-broek die al de revue passeerde is het nu de beurt aan het Louisa-kleed. Opnieuw een patroon waar ik instant fan van werd op het moment dat ik het bij haar zag verschijnen met de vraag of ze dit patroon zou uitbrengen of niet. Euh … duheu: uitbrengen die handel! Echt wel. Eindelijk een kleedje dat ik onmiddellijk op het lijfje van billiepop zag: stoer, tikkel retro en gewoon anders dan anders.
Vol enthousiasme stelde ik me kandidaat om het patroon te testen en groot - als in: écht GROOT - was de vreugde toen ik een mailtje kreeg met de boodschap dat ik mocht testen. Ha!
Uiteraard had ik ook al een stofje in mijn hoofd, een stofje dat al meer dan een jaar lag te wachten op het juiste project. En zie, hier was het project.

Een avondje knippen, plakken en stof knippen later ging ik ermee aan de slag. Ambitieus als is af en toe eens pleeg te zijn ging ik voor de 'moeilijkste' optie, nl. die met de contrasterende rugstukken en de paspel die doorloopt op de rugzijde van het kleed. Daar heb ik tijdens een naaien een fractie van een seconde spijt van gehad (meer bepaald op het moment dat ik de zijnaad voor de tweede keer aan het lostornen was), maar toen het kleed af was, was ik blij! blij! blij! dat ik het erop had gewaagd.
Mijn conclusie: dit is echt een zalig patroon, een fijne uitdaging om te maken met 200% voldoening als het klaar is. Zo schoon. Once again in love (dat overkomt mij de laatste tijd precies wel vaker bij afgewerkte stukken).

I proudly present the Louisa Dress:

Lichte hartkloppingen op het moment dat het kleed op het model gepast werd, maar ook daar alleen maar voldoening: het past per-fect. Aaaah. Zeg nu zelf …

Een weekje nadat het kleed klaar was, was het model - tijdens een bezoekje aan oma en opa die voor de nodige afleiding konden zorgen - dan ook eindelijk klaar voor een korte fotoshoot. Tot mijn grote opluchting leek billiepop het uit-ste-kend te kunnen vinden met Louisa …

Ik zou dus zeggen: haal dit patroon in huis, maak het in alle mogelijke vormen en combinaties, want het is gewoonweg zalig! Marte van Compagnie M., die weet wat ze doet ...

Enjoy!

| billiepop |