nieuw jaar, nieuwe dromen (en Jackie)

Gelukkig 2015 iedereen, en om het met de woorden van iemand anders te zeggen:
Happy 2015 everybody, I'll be using someone else's words to express my wishes:

Met het begin van het nieuwe jaar loopt tegelijk de vakantie stilaan op z'n einde. Voor het eerst in jaren had ik op 1 dag na vrij tijdens de feestdagen. Joy!
De afgelopen maanden vulde mijn to do-lijst voor deze twee weken zich rijkelijk 'dat kan ik perfect in de vakantie doen', dacht ik toen. Uiteraard vergeten we daarbij even vrolijk dat er kerstfeesten en de daarbij horende organisatie en kokerij op het programma staan, en voor je het weet is de vakantie al half en de to do-lijst nog even vol.
The new year begins, and holidays are ending. For the first time in years, I didn't have to go to work during the holidays, oh joy!
The past few months, my to do-list for these two weeks got longer and longer 'perfect thing to do during the holidays', I thought. Of course, I easily forgot that holidays come with Christmas parties and the organisation and cooking that comes with it, and before you know it, the holidays are almost over and the to do-list remaines untouched. 

De top 2 van mijn to do-lijst waren zowat de enige dingen waar ik aan toe kwam: potjestraining van de dochter die in februari naar school gaat, en quality-time met diezelfde dochter. Dat eerste lukt verbazend goed, dat tweede ook tot op zekere hoogte. Het zit namelijk zo: de peuterpubertijd van de dochter floreert. Big time. Als in: "nee! NEE! NEEEEEE!" en alles wat er moet gebeuren mondt uit in een gevecht. Wassen en aankleden duurt gemiddeld anderhalf uur. Een bezoek in de supermarkt resulteert in een soort van driftbui zoals ik ze alleen nog maar op televisie zag, het liggen roepen op de grond midden in de groentenafdeling inclusief. Zucht ... 'Het is een teken dat een kind zich veilig en comfortabel voelt bij jou als ze dit kunnen bij jou' zeggen de boeken. Ik hou dit in het achterhoofd: mijn dochter voelt zich veilig bij mij. En ik probeer het niet te vergeten.
The top 2 of my to do-list are by far the only things that I was able to do: poty training with my girl who goes to school in February, and spending some quality time with that same daughter. The first thing is working amazingly well, the second one as well, although with serious limitation. Fact is: my daughter is in her terrible two. Big time. Terrible two like: 'no! NO! NOOOOO!', and everything that needs to be done turns out to be almost a fight. Washing and getting dressed takes about one hour and a half. Going for groceries becomes a nightmare I only saw on television before: lying on the floor screaming between the fruits and vegetables. Boy ... 'It means that your child is feeling safe and comfortable in your presence, if they can do that when they're with you', that's what some books say. I try to keep it in mind: my daughter is feeling safe with me. And I try not to forget. 

Maar er zijn ook goede momenten. Momenten waarop ik ze zou platknuffelen of instant zou beginnen wenen van vertedering. En dan vergeten we weer even dat het een uur eerder wat moeilijk was. Zo gaat dat dan, onvoorwaardelijke liefde, toch? Een van die goeie momenten vond plaats bij terugkomst van het eerder genoemde debacle in de supermarkt. De dochter poetst graag ... qua cliché kan het tellen. Hoewel ze in haar dagelijkse doen en laten vaak wilder is dan de doorsnee ravottende jongen, is het op andere vlakken ook echt wel een meisje. Poetsen dus. Ik nam van de gelegenheid gebruik om haar uitgebreid te fotograferen tijdens het sneeuwvrij maken van onze mini oprit, en te bloggen over de Jackie die ik een maand of twee geleden maakte.
But we also have our good moments. Moments in which I would cuddle her like crazy, or in which I would start crying instantly out of love for her. And then I forget for an instant that one hour earlier, she drove me crazy. That's how unconditional love works, right? One of those happy moments took place upon coming back from the supermarket where the movie scene I talked about above happened. My daughter likes to clean. Very girlish, I know. Although she's more of a tomboy in her daily activities, somethings she can be as girly as can be. Cleaning. I took my chance to finally take some pictures when she insisted on cleaning the drive way to remove all the remaining snow, and to blog about the Jackie coat I made for her a month or two ago.

<3

Het tomboy-gehalte van de dochter indachtig veranderde ik de afgeronde kraag en maakte ik er een puntkraag van, ook om beter bij de stof te passen en het geheel wat stoerder te maken. Het jasje is haar gewoon op het lijf geschreven, een maaksel dat sowieso in mijn top 5 komt, zo content ben ik. De buitenstof is een soort wolmengeling, en ik naaide een warme laag fleece tegen de voering om het jasje extra warm te maken. In mijn favoriete stoffenwinkel Stoffe & Koffe vond ik geweldige knopen en een biais in dezelfde kleur waarmee ik zelf paspel maakte. Voor de mouwen gebruikte ik gewateerde voeringstof in een muntgroen. Jammer dat de mouwen net iets te lang zijn en de voeringstof dus wat komt piepen, want de kleur matcht niet echt met de rest van de jas. Voor de voering gebruikte ik een stofje dat al enkele jaren in mijn stoffenkast lag te wachten op de juiste bestemming, deze jas dus! 

Ik maakte ook een bijpassend cirkelsjaal van een laagje dikke tricot en dezelfde fleece die ik als tussenvoering gebruikte. De perfecte match. 

Knowing that my girl is kind of a 'though chick', I changed the rounded collar into a pointy one, it matched the fabric style better as well. The coat is really made for her, a creation that is going straight to my top 5, so satisfied. The outer fabric is a kind of wool mixed with something else, and I used a thick fleece fabric to sew to the lining fabric to make the coat comfy and warm. I found some great vintage buttons in my favorite fabric store, and a biais in the exact same color, of which I made my own piping for the first time. For the sleeves I used green smooth lined fabric in a kind of minty green color. The sleeves are a tiny bit too long, which makes that the sleeve lining is visible a bit, and it's a pitty that the color doesn't match with the rest of the coat, but hey ... For the lining of the coat I used a fabric that was waiting for the perfect destination for years. 

I also made a matching scarf out of a piece of thick jersey and the same fleece I used to make the coat warmer. Match made in heaven.

Boodschap aan de dochter: lieve pruts, het moment dat je dit zelf ooit zult lezen zullen we er allemaal eens hartelijk om lachen en beseffen dat het allemaal zo erg niet was ;-). Ik zou je voor geen geld van de wereld meer kunnen missen en weet dat het juist jouw karaktertje is dat je de geweldige dochter maakt dit je bent! <3

| billiepop |

Julia! Patroontest voor Compagnie M | Julia! Pattern test for Compagnie M

Wauw, de 3de coole chick van Compagnie M die ik mee mag testen: na Louisa en Lotta was het de afgelopen weken de beurt aan Julia. En niet zomaar 'Julia', nee, wel Julia als in: 'Julia, mijn nieuw lievelingspatroon', oh ja.

Toen de Julia voor meisjes - alweer een tijdje geleden - verscheen, was ik er als de kippen bij om het patroon aan te schaffen. In mijn niet aflatende zoektocht naar kledingstukken voor de dochter die net iets anders zijn dan anders, kwam Julia als geroepen. Ik weet nog dat ik toen dacht 'Zo eentje zou ik zelf ook wel willen.' En kijk, Marte did it again: getalenteerd als ze is toverde ze het patroon ook om naar eentje voor vrouwen: zO goed! En nadat ik nog niet zo lang geleden de eer had om mee het patroon van de Lotta-rok te testen, kon ik niet wachten om ook met Julia aan de slag te gaan.

Wauw, the 3rd cool chick from Compagnie M that I am able to test: first there were Louisa and Lotta, and the past two weeks Julia joined us as well. Not 'just' Julio, no, Julia as in 'Julia, my new favorite pattern', hell yeah. 

When Marte released the Julia for children, I couldn't wait to buy the pattern. While I'm always looking for a piece of clothing for my daughter that is just that bit different from the rest, Julia was a gift from heaven. I remember thinking 'I would like a Julia for myself actually.' And look at that, Marte did it again: talented as she is, she used her skills to make a Julia pattern for woman: how.cool.is.that. After I was one of the lucky ones that could test the Lotta skirt a few weeks ago, I couldn't wait to get started with Julia.

Katoen: Bobby Sewing in Mortsel
Superzachte tricot: Stoffe & Koffe in Schoten

Ik maakte twee versies tijdens de testronde, hierboven de tweede en mijn persoonlijke favoriet. Compagnie M staat bekend voor de veelzijdigheid van de patronen, en misschien is het Julia-patroon wel de meest veelzijdige tot hiertoe...  Er zijn zo-veel mogelijkheden in het patroon dat je geweldig veel verschillende truitjes kan maken met één en hetzelfde patroon, zalig gewoon. Als bewijs ook de prachtige en totaal verschillende Julia's die Marte zelf maakte!
Ik gebruikte een niet-rekbaar katoentje (dat al lang in mijn kast lag wegens 'te mooi om in te knippen') voor het middenpand van voor- en achterkant en SUPERzachte tricot voor de mouwen en boorden. Een winner, vond ik persoonlijk. Het feit dat je katoen kan gebruiken voor het middenpand zorgt er voor dat je zowaar nog meer kan variëren met dit patroon, vooral als je niet onmiddellijk een tricot vindt die je echt mooi vindt. De mogelijkheden zijn dus legio, jawel! (Ook op de foto Lotta nr 2).
Zelfs met de gedeelde voor- en achterkant zit deze trui enorm snel in elkaar. Op nog geen 2 uur had ik de patroondelen overgetekend, de stoffen geknipt en was de trui, jawel, klaar! Dankzij de duidelijke en gedetailleerde instructies van het patroon is deze Julia echt een makkie om te maken, maar ziet het resultaat er toch gesofisticeerd uit, m.a.w. zo hebben we't graag.

During the testing tour I made two versions of the sweater, and the second - and my personal favorite - one can be seen in the pictures above. Compagnie M is known for the versatility of its patterns, and may the Julia pattern is the most versatile one of all. The pattern offers that much different options, that you can make a bunch of completely different sweaters from just one pattern, I just love it. Marte also proves this with all the completely different versions she made herself!
I used a non-stretch cotton fabric (which was in my stack a long time already because it was too beautiful to cut) for the middle part of front and back sweater, and a super soft jersey for the sleeves and wrist and hip bands. A winning combination if you ask me. The fact that you can use a normal cotton fabric for the middle parts, makes that you can vary even more with this pattern, a good thing if you find it difficult to find that perfect jersey fabric. Possibilities are just endless (by the way, on the picture you can also see Lotta skirt number 2).
Even with the split front and back, this sweater can be sewn so quickly. It didn't even take me 2 hours to draw the pattern pieces, cut the fabrics and put the whole thing together. 
Thanks to the clear and detailled instructions from the pattern, this Julia is easy peasy to make, but the result looks really sophisticated I think, just the way I like it.

Mijn eerste versie, de 'basic' Julia is ook echt een aanrader als je een snel-klaar-project (minder dan 1 uur!) wil dat er niet uitziet als een snel-klaar-project. Ik koos zelf voor een opvallend stofje dat al sprekend genoeg was en niet om een ingewikkelde versie van de trui vraagt.

My first version, the 'basic' Julia, I can strongly recommend if you feel like making something that can be put together in less than one hour, but that doesn't look like something you put together in one hour. I chose a flashy piece of fabric that speaks for itself, and therefore doesn't ask for a complicated version of the sweater. 

Stof: Stoffe & Koffe in Schoten
(ook een aanrader voor stoffen, fournituren, overheerlijke koffie en de beste service in Antwerpen en omstreken!)

Ik zou zo nog uren kunnen doorgaan over dit patroon en over de versies die ik nog graag wil maken, maar ik laat nog wat over voor de medetesters die allemaal stuk voor stuk prachtige en vaak unieke stukken maakten. En verder rest mij enkel nog te zeggen: gewoon doen, zoek u een stofje uit en koop het patroon hier, ge zult er geen spijt van krijgen!

I could go on and on about this pattern and about all the other versions that I still want to make, but I'll leave something for my fellow testers who all made some beautiful and often unique pieces. There's just one thing for me to say: go for it, go and get yourself a nice piece of fabric and just buy the pattern here, you will surely not regret it! 


| billiepop |

terug van weggeweest met Lotta van Compagnie M | back with Lotta from Compagnie M

Hoewel bij |billiepop|de blogactiviteit de voorbije maanden omgekeerd evenredig is aan de naaiactiviteit, maakte ik voor Marte van Compagnie M graag een uitzondering.

Bij het lezen van de testoproep stelde ik me meteen kandidaat en wel om verschillende redenen: vorig jaar testte ik mee het patroon van de Louisa-jurk, echt een fijne ervaring, bovendien zijn de patronen van Compagnie M een waar plezier om te maken en last but not least: ik vroeg me af of er met de Lotta voor dames nu eindelijk een rokpatroon zou komen dat ook voor mij paste.

Eventhough my blogging activity went really low profile the past few months, I have been sewing all kinds of different things. But now, for Marte from Compagnie M, I gladly write another post. 
When reading that Marte was looking for people to test the Lotta-pattern for women, I immediately reacted for different reasons: last year I tested the pattern for the Louisa dress, which was a great experience, on top of that Compagnie M's patterns are really heavenly to make and last but not least: I was wondering if the release of the Lotta skirt for women would mean that there would finally be a skirt pattern that fits me. 

Ik weet niet hoe het precies komt, maar ik maakte nog maar weinig (lees: geen) rokken voor mezelf die echt goed passen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit ook echt wel aan mezelf en mijn slordige ‘ik-meet-mezelf’-technieken kan liggen, maar toch … je begrijpt: Lotta had heel wat te bewijzen ;-)

Niet onbelangrijk was ook mijn eigen twijfel over het feit of het model met al z’n frons wel bij mijn lichaamsbouw (ofte: bij mijn kilo’s die zich net daar concentreren waar de frons van de rok zich bevindt) zou passen. Maar hey, give frons a chance!

I don't know why, but I wasn't able yet to make skirts for myself that actually fit well. I have to admit that my unability to measure myself properly, might have something to do with this fact ... but still. Lotta had a lot to proof. 
A remark: at the beginning, I was doubting if this gathered skirt would be ok for my figure, meaning: a concentration of weight there were the skirt is gathered. But hey, I gave it a chance (and now greatful for that).

En zo geschiedde: we kregen het testpatroon en zoals aangeraden plukte ik niet mijn beste stof uit de stapel, maar ging ik eerder voor een lap waarvan ik niet goed wist wat ik er mee zou maken. Een lap erg dunne en lichtblauwe jeans die ik ooit eens in de koopjeshoek kocht werd de ‘uitverkorene’ voor wat mijn eerste testversie zou worden, in combinatie met een grijze kussensloop met witte geometrische lijnen  voor de zakken en het beleg. Nu bleek achteraf deze stoffencombinatie ideaal te zijn voor mij, want op mijn figuur was een effen stof met kleine details voldoende, zonder dat er nog drukke prints bij moesten komen. Win-win situation, less is more.

Upon receipt of the test pattern, I pulled out a not-all-that-fancy-test-fabric, more specific a quite thin, pale blue piece of denim fabric I once bought in the sale corner, combined with a pillow case for pockets and lining. I didn't know that I would fall in love with this fabric choice once the skirt was finished, because for my figure, a fabric with prints wouldn't be as nice. Less is more, right? 

Het naaien zelf ging echt geweldig vlot: op een uur of drie zat de rok (incl. knippen van de stof) in elkaar, niet in het minst ook dankzij de duidelijke handleiding (zoals zij die de patronen van Compagnie M kennen gewoon zijn) van Marte. En wat bleek toen ik de rok paste: hij.past.perfect.! Oh ja! Ik ging uit mijn dak! Dat lijkt u nu misschien wat raar, maar seriously … als je zoals ik voor de eerste keer een zelfgemaakte rok aandoet die gewoon PERFECT past in de taille, dan ga je uit je dak, believe me. Echt waar.

DANKJEWEL MARTE!

Sewing the skirt really was a piece of cake: in more or less three hours the skirt (cutting the fabric included) was assembled, mainly thanks to Marte's clear sewing instructions (as they always are!).
And guess what happened when I fitted the skirt? It.fitted.perfectly.! Hell yeah! I went bananas, since this is really the VERY first skirt that fits my waist this perfect. Bananas, I tell you.

THANK YOU MARTE!

De taille was goedgekeurd, de frons, daar moest ik wel even aan wennen. Maar ook daar gebiedt de eerlijk me toe te geven dat dat wennen snel gebeurd was. Met de juiste schoen of laars eronder stoort het volume van de frons echt waar niet. Deze kleine issue werd ook even besproken met Marte die voorstelde om in het patroon ook de opmerking op te nemen dat áls je bij heup- en andere toestanden twijfelt aan de frons, de panden ook minder breed kan maken om zo ook wat minder frons te hebben.
het patroon vanaf maat 40 aanpaste door het achterpand minder breed te maken zodat er iets minder frons is.
Hoe geweldig is dat?

The waist was really approved! The gathering, I had to get used to it. But honestly, I really got used to it in no time. Wearing the right shoe or boot, the volume of the gathered erea doesn't botter me at all. Marte talked to me about this issue I mentioned, and you know what? She adapted the back part of the pattern - she made it less wide so that there is a little less gathering - starting from size 40. How great is that? 

Ik had in mijn hoofd mijn tweede versie (die door het feit dat |billiepop| dringend een winterjas nodig had, nog even op de naaitafel bleef liggen) met minder frons voorzien, maar heb ondertussen besloten om het gewoon zo te houden als het is, want I love Lotta the way she is! En er komen echt waar nog meerdere versies, want ik ben zwaar fan!

I really love Lotta the way she is, there will be more versions for sure, one of it is already waiting for me in my sewing room. 

Bij deze wil ik dan ook iedereen aanraden om Lotta in huis te halen, het is een braaf en mooi kind van Compagnie M zoals we gewend zijn.

En koop je het patroon nu tijdens de patroontoer, geniet je nog van 10% korting ook, dus allen daarheen.

I would really really recommend the pattern to everybody, a new, kind and beautiful Compagnie M baby. If you buy the pattern now during the pattern tour, you get a 10% discount, so what are you waiting for?

| times they are a changing + giveaway |

Veranderende tijden, Bob Dylan zong er lang geleden al eens over, en deze titel hangt ook bij mij al een tijdje in het hoofd terwijl ik (met een ontsteking in de rug) al liggend eindelijk nog eens een blogpost neerschrijf - een mens moet blijkbaar eerst bijna letterlijk geveld worden om daar nog eens tijd voor te vinden, goed bezig.

Het waren de afgelopen weken en maanden 'times' van verandering, véél verandering. Van drastische - maar oh zo juiste - beslissingen. Tijden van veel nadenken, van veel chaos in het hoofd en van geen tijd om orde in diezelfde chaos te krijgen. Een van de gevolgen daarvan was het feit dat ik niet het beste lief, de beste moeder, de beste vriendin, de beste … ben geweest de afgelopen tijd. Niet zo fijn om vast te stellen, maar wel een serieuze 'djoef' die me deed beseffen dat het hoog tijd was om zwaar in de actie te gaan.

Aangezien ik mijn werk al een tijd ervoer als iets dat me tegenhield om te gaan waar ik écht voor wil gaan, speelde ik al langer met de gedachte om als eerste stap daar alvast iets aan te doen. En zo gebeurde: ik nam ontslag op mijn werk. Recente interne veranderingen waar ik me moeilijk in kon vinden hebben mij ironisch genoeg 'geholpen' om de knoop ineens door te hakken. Donderslagen bij heldere hemels en van die dingen, maar een actie door velen als 'moedig' bestempeld. Ah ja, 'want je hebt nog geen ander werk' … Nee. Dat klopt. Ikzelf beschouw het niet zozeer als moedig, dan wel als noodzakelijk ofzo, en vooral als verlossend. Dat vooral. Volgende wijze woorden die ik op Pinterest vond heb ik dan ook méérmaals opnieuw gelezen de afgelopen weken:

Alsof het voorbestemd is hebben er zich sindsdien al heel wat mogelijkheden aangediend waar op korte termijn serieus over nagedacht moet worden om te zien hoe we die mogelijkheden in de praktijk kunnen omzetten. Mogelijkheden die helemaal in lijn liggen met mijn eigen toekomstplannen.
Ok, ik weet het, het is allemaal wat vaag, maar hé, chaos in het hoofd, remember?
Heel spannend allemaal, en zeer zeker to be continued.

Temidden van dit alles werd er wel nog wat genaaid hier en daar, met als hoofdreden: Schoten stikt in't GROOT, waar er nu zondag 27 april ook een kraam van |billiepop| staat (als de rug het tegen dan toelaat weliswaar).
Bij deze dus een oproep om zeker eens langs te komen! Enkele van mijn favoriete stoffenwinkels brengen hun schatten mee, er kunnen workshops gevolgd worden, de innerlijke mens kan er gevoed worden en een heleboel creatievelingen verkopen er hun zelfgemaakte spullen. Zeg nu zelf …

Hier alvast een kleine preview van wat er o.a. verkocht zal worden bij |billiepop|.

Ja, we kunnen nog niet alles prijsgeven natuurlijk, wie meer wil zien moet gewoon eens tot in Schoten komen zondag.

Over 'prijs' en 'geven' gesproken: ik had een giveaway beloofd bij 100 volgers.
En wat blijkt, die kaap hebben we al wel even overschreden. Met een licht schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat ik dit niet meteen doorhad. Maar dat maken we natuurlijk ruimschoots goed, ah ja, zo zijn we dan ook weer wel. Ik had ook een zelfgemaakt 'iets' beloofd voor deze giveaway, daarom wil ik het als volgt aanpakken: laat onder deze post een bericht achter (uiteraard ben je volger van de blog) waarin je kiest voor een van de volgende mogelijkheden:

1/ jongen - blauw - t-shirt - broek
2/ jongen - retro - t-shirt - broek
3/ jongen - verrassing - salopet
4/ meisje - roze - t-shirt - broek
5/ meisje - retro - t-shirt - broek
6/ meisje - retro - jurk
7/ ik heb geen boodschap aan kinderkleding, doe mij maar een sjakosj

en ik had ook graag geweten waarom je voor welk nummer kiest. Wat de giveaway dan juist is, hangt af van je antwoord en van mijn invulling ervan. 'Vertrouwen' is het sleutelwoord, ha.

Meedoen kan tot en met woensdag 30 april, op 1 mei wordt de winnaar getrokken.


Good luck!
| billiepop |

| MiM |

We deden van van alles de laatste maanden. 

En dat nam (en neemt nog steeds) heel veel tijd en zo mogelijk nog meer energie in beslag.

‘Van alles’ als in: verhuizen! En zoals ik – verhuiskampioen die ik ben, maar nu heb ik me voorgenomen om de frequentie toch iets te minderen – wel kon schatten, komt verhuizen nooit alleen. Ah nee. Verhuizen betekent onder andere ook: inpakken. Een heel huis in dozen steken. Iets waar twee weken vóór D-day nog niet aan begonnen was. Opnieuw: ah nee. Want er moest dan ook een nieuw huis geschilderd worden. Van boven tot onder en terug tot boven.

(Kleine zijsprong: ik wéét dat ik niet té hard mag klagen en beide handjes mag kussen dat het ‘maar’ schilderen was. Hierboven had evengoed kunnen staan ‘Er moest dan ook een nieuw huis verbouwd worden’. Dat verbouwen had de vorige eigenaar dan al netjes gedaan om de stulp tiptop in orde te kunnen verkopen. Aan ons, in dit geval. Kleine zijsprong op de zijsprong: respect, chapeau, chique, dikke duim en alle andere uitdrukkingen van deze aard, aan zij die een huis verbouwen. Écht waar: RESPECT! De maniak en controlefreak die in mij huizen zouden dat niet overleven. Mijn angstaanjagende verhouding met materiële chaos en rommel maken dat ik me zelfs moest inhouden om tijdens het inpakken niet tussentijds even op te ruimen. Moe word ik daar soms van, van die freak in mij. Diezelfde freak in mij heeft zich dan wel vol-le-dig kunnen uitleven in het zorgvuldig labelen van de dozen, iets waar ik dan weer helemaal blij van word, sorry daarvoor.)

En er moest ook gewoon gewerkt worden. Ah ja. Want verhuizen kost centen.

Nu een kleine maand geleden stonden we, samen met een bende trouwe verhuisvrienden (bedankt vriendjes, ook aan jullie beloof ik plechtig dat we binnen drie jaar niet opnieuw met z’n allen aan de ladderlift staan, of toch niet bij ons althans!) ons hele hebben en houden in een vrachtwagen te steken om het enkele luttele uurtjes later opnieuw uit diezelfde vrachtwagen te halen (logisch, want dat is nu net wat het conceptje ‘verhuizen’ inhoudt natuurlijk). En toen alles binnen stond en we samen met dezelfde vrienden aan de pizza en het bier zaten, sprak billiepapa de voor mij bijna historische woorden ‘Aaah. Het is gelukt! Het is achter de rug!’. ‘Ja,’ zei ik, ‘het is achter de rug.’

Mijn woorden waren nog niet koud, of de Maniak in Mij (laat ik haar MiM noemen) kwam al tussenbeide: ‘Achter de rug?!? Achter de rúg?!? Het begint begot pas! Kijk naar al die dozen hier! Die moeten hier zo.snel.mogelijk. weg! Hop, hop!’ – zucht. Ik herhaal: moe word ik daar soms van.

Enfin, het waren hoogdagen voor MiM de afgelopen vier weken. 

Nu, hoe hard ik soms ook vecht tegen MiM, ik moet toegeven dat ik MiM soms ook oneindig dankbaar ben. Zoals nu bijvoorbeeld. Vier weken na de verhuis is alles uitgepakt en hebben de meeste spullen hun plekje in de nieuwe stulp gekregen.

Ok, er moet ook nog heel wat gebeuren, maar ik ben op het punt gekomen dat de Kleine Genieter in mij MiM het zwijgen kan opleggen. 

Ik loop hier rond en geniet van zoveel kleine dingen: van de berging die ruikt zoals een berging hoort te ruiken: naar frisgewassen wasgoed. Van billiepop die als een volwaardig wielrenner op haar fietsje door de woonkamer sjeest, en op haar eigen manier alle hoeken van het 'nieuw uisj' ontdekt. 

Van het licht dat zelfs op (de talrijke) grijze dagen naar binnen valt. Van de vogels die 's ochtends extreem hard fluiten (ik was vergeten hoe dat klonk na tien jaar midden in de stad gewoond te hebben) in de tuin.

Genieten dus ... 

Maar anyways, ik wijk weer af ... Heel dit relaas eigenlijk om te verklaren waarom er geen tijd was om te naaien en nog minder om te bloggen. (Zo weinig tijd eigenlijk dat ik het zelfs volledig heb gemist dat het aantal volgers de 100 gepasseerd is! *shame on me* En ik had nog wel een give-away van een eigen creatie beloofd bij 100, oeps. Dit moet ik in de volgende post dus uitgebreid goedmaken, dat spreekt voor zich. In't oog houden die handel, met andere woorden!)

Maar ook daar kwam afgelopen weekend verandering in. Terwijl billiepapa ergens in Oostenrijk op de latten stond en billiepop een verbazend uitgebreide middagdut deed naaide ik de eerste stukken op Schotense bodem. Ik zei 'naaide', maar moet eigenlijk zeggen 'Ik lockte m'n eerste stukken'. En oho, na die ervaring begrijp ik pas ten volle wat er bedoeld wordt als er gezegd wordt 'ik lockte snel iets in elkaar'. Maar man toch: za-lig! Waarom heb ik mijn Nieuwe Beste Vriendin niet eerder leren kennen? Een ware openbaring, ik zweer het. 

Op twee middagdutten tijd werden in elkaar gestoken, volledig met de overlock:

4 kussenovertrekken

een truitje voor mijzelve

een truitje voor billiepop in dezelfde stof, een bijpassende Jacob en nog een Jacob als cadeautje voor jarige Joels. (De twee laatsten uiteraard niet met de overlock.)

Bovendien pimpte ik nog een brievenbus zodat mijnheer facteur ook bij ons iets kwijt kan, maar misschien kan ik hem best eerst een zonnebril cadeau doen.

Besluit: ik denk dat bovenstaande creaties het startschot zijn geweest voor een nieuw naaitijdperk in een nieuw huis, en dankzij MiM voel ik me er zowaar bijna klaar voor ook. 

En als u, na de kennismaking met MiM, nog niet bent gaan lopen zeg ik graag:

tot naais!

| billiepop |

| december |

December, het was een bewogen maand. Een drukke maand ook. En dan is 'druk' nog een redelijk understatement.

De maand waarin de feestdagen de hoofdrol zouden 'moeten' spelen had nog enkele belangrijke nevenpersonages voor ons in petto, waardoor Kerst & nieuw bijna onzichtbare figurantjes werden. 

Een maand van vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, of hoe ging dat gezegde nu weer? Soit, ... 

Kort: we kregen de sleutel van ons nieuwe huis, en man, daar werd al serieus wat afgeplakt, geschilderd, behangen en zo nog vanalles. Billiepapa, billiebompa en billie-opa spendeerden al menig uur en dag in de nieuwe crib. (Bij deze wil ik ook even gezegd hebben dat ik een gewéldige vent, een gewéldige familie én geweldige schoonfamilie heb, echt waar, merci mannekes, MERCI!) 

En billiemama? Die had zo goed als geen verlofdagen meer op het werk, en moest bovendien sinds begin december terug fulltime werken omdat de 4/5de afgelopen is. Great timing, euheu. Billiemama heeft haar handjes dus niet al te vuil kunnen maken in het nieuwe huis. Nu vind ik dat dus echt jammer, want ik doe dat graag. En zeker als het voor de eigen nieuwe stek is. Bon, ik heb wel enkele deuren gelakt, wat opgeruimd (als in: lege verfpotten bij elkaar gesprokkeld, afplaktape tot bolletjes gerold en nog van die zogezegd 'nuttige' dingen), billiepop geëntertained, een kerstdiner bij elkaar gekookt, last-minute aan dingen gedacht en die dingen in elkaar gebokst, geprobeerd niets te vergeten en daarom lijstjes gemaakt - véél lijstjes. En gewerkt. Op het werk. 

Er wordt met andere woorden naarstig uitgekeken naar een nieuw jaar. Een nieuw jaar met nieuwe verlofdagen, met een nieuw huis, echt een nieuw begin.

Om het oude jaar af te sluiten enkele (Instagram)foto's met een overzicht van december 2013:

Er werden sleutels gegeven en gekregen. 

Er werd - bij gebrek aan een kerstboom - toch een poging gedaan om wat kerststemming in het oude huis te brengen.

Er werd - met veel gevloek naar't schijnt - behangen in de nieuwe kamer van billiepop.

Er werd in het oude huis een ongewenste gast gevangen - bedankt Jo'ke!

Er werd a splash of colour in de vorm van tegeltjes in de nieuwe keuken gebracht.

Er werden nog andere nieuwe huizen gebouwd. Hier moest niet geschilderd of behangen worden.

En er werden doktersbrillen gepast. 

Er werd welgeteld 1 deur oranje geschilderd. 

Er werd last-minute vastgesteld dat er geen inpakpapier meer was en dus een alternatief verzonnen. 

Stempel eens op kerstochtend. 

Er werd een kerstboom uit pizzadeeg gemaakt.

Er werden nieuwjaarsbrieven geknutseld - ook last-minute, jawel. 

Er werd nog meer behangen, deze keer in de nieuwe woonkamer.

En er werd een halve dag gewerkt op 31 december. Door weinig wensen als ik de parking zo bekijk.

Wat er in december niet gedaan werd (behalve het broodmandje en het tafelkleed, een uur voor we op een van de vier kerstfeesten moesten zijn - heel even: 4 kerstfeesten op 5 dagen. Halleluja. Moet er nog kalkoen zijn?!), was naaien en bloggen. Maar ook dat kan dan alleen maar beter worden vanaf nu, ha.

Het oude jaar, ik ben er klaar mee. En dat nieuwe begin en het nieuwe jaar, daar ben ik klaar voor - mentaal dan toch. Het feit dat ik nog welgeteld 2 weken de tijd heb om voor en na het werk een heel huis in te pakken negeer ik bij deze even. 

Vanavond wordt er alleszins uitgebreid geklonken op een spetterend 2014 en op een houten kop om het nieuwe jaar mee te beginnen. Maak er - op welke manier je dat doet, maakt echt niet uit - een schitterende avond van, en dan rest mij enkel nog om jullie een fantastisch nieuw jaar te wensen.

Schol!

| billiepop |

| uitslag giveaway |

Eerst en vooral dikke merci voor de talrijke reacties, ik wou dat ik ieder van jullie een cadeautje kon sturen. Jammer genoeg laat mijn portemonnee dit niet toe, maar u kent ongetwijfeld de uitspraak over 'deelnemen' en 'winnen' en welk van de twee belangrijker is. Ik hoop dat het een troost mag zijn …
En blijf vooral volgen - hopelijk met plezier - want bij 100 volgers staat er opnieuw een giveaway op het blogprogramma, en voor die volgende hoeft u zelf niet creatief te zijn, maar krijgt u een afgewerkt maaksel van mij.

Bovendien zit | billiepop | nu ook op facebook, en ook daar wordt er bij 100 vind-ik-leuks van geef-eens-weg gedaan. We zitten tenslotte aan het begin van de kerstperiode en Kerst betekent, naast vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, toch ook cadeautjes uitdelen. Kortom: er komen nog kansen om iets te winnen, ha. Pas op: naast geschenken worden op facebook ook tips uitgedeeld. Gratis en voor niks. Voor sommigen onder jullie misschien oud nieuws, voor anderen misschien handig. Hoop ik.

Aangezien ik nooit echt les heb gevolgd wordt er regelmatig al eens gevloekt, getornd, opnieuw gedaan enz. enz. En zo nu en dan komt er dan al eens een handige oplossing uit de bus, al dan niet per ongeluk. Die handige oplossingen deel ik graag met jullie, want wie weet heb jij ook nooit les gevolgd en ben je er iets mee. Maar zoals gezegd, deze tips zijn uit eigen ervaring ontsproten en komen 99% zeker ook niet overeen met de regels van de naaikunst, dus vul of vecht ze gerust aan, geneer u niet, ik kan daar tegen.

Maar genoeg gezeverd, over naar de orde van de dag nu: de winnaar van de giveaway.
De onschuldige hand … die was ziek. Serieus ziek, ocharme. (Mijn moederhart is menig keer gebroken de afgelopen dagen, auwtsch.)
Na een stevige dut en uuuren verwennerij in de armen van ondergetekende had billiepop even een helder en goed moment. Dus ik dacht - onder het motto 'leid het arm dutske eens af met iets anders dan een boek of Uki' - dat ze het wel eens fijn kon vinden om met haar handjes in een mandje met papiertjes te graaien. En vond ze het effectief een welgekomen afleiding? Kijkt u maar even mee:

Inderdaad: over naar plan B.

En plan B moest ik ter plaatse verzinnen: ik plukte lukraak een papiertje uit de zetel. Zo simpel kan het dus zijn. 

En de winnaar - die door heel dit epistel al lang genoeg heeft moeten wachten - is:

Proficiat, Jozefien! 

Stuur je je adres naar billiepop.post@gmail.com en dan krijg je het pakketje weldra in de bus!

| billiepop |